Een geweldig avontuur in het hooggebergte van de Himalaya, een uitdaging voor lichaam en geest. Dag en nacht omgeven door bergen. Kom erachter dat naar boven lopen leuker is dan naar beneden!
Gids en/of drager ‘porter’
Wij (Eric en ik, Reinoud) boeken onze trekking bij ABC Treks in Pokhara bij Ramesh. De stad Pokhara is de uitvalsbasis voor alle trekkingtochten. Hier zijn ook veel trekkingspullen te koop. Vaak ook namaak.
We komen in contact met Ramesh. Hij organiseert de trekkingtochten. Voordat wij in Nepal aankwamen hadden we het idee om een gids en een drager ‘porter’ te nemen. Veel reisgenoten hebben ons afgeraden om een porter te nemen. Wij zijn gezonde Hollandse jongens die wel hun eigen spullen voor een paar dagen mee kunnen nemen op hun rug.
Een gids wordt wel aangeraden. De gidsen boeken de overnachtingen. We hebben mensen gesproken die zonder gids zijn gegaan maar je hebt kans dat je in het hoogseizoen geen slaapplek hebt. Of het echt daarop aankomt is maar de vraag. Er is altijd wel een oplossing, als je flexibel bent.
Voorbereidingen
Voor de tocht heb je een goede rugtas nodig. Geadviseerd wordt om niet meer dan 10% van je lichaamsgewicht mee te nemen. Wij namen 3 setjes kleren mee. Een trekkingoutfit, een outfit voor na het trekking en een reservesetje.
Het kan boven op de berg koud worden dus een sjaal, muts en handschoenen zijn geen luxe! Ramesh regelt verder de TIMS en ACAP kaarten. Dit zijn speciale vergunningen die je nodig hebt. Neem hiervoor minimaal 4 pasfoto’s mee. Je kunt niet pinnen dus neem voldoende cash mee. Neem ook voor de zekerheid hoogteziektepillen mee.
Koop een LifeStraw fles. Dit is een fles met een filter. Onderweg zijn heel veel tappunten waar je je fles kan bijvullen. Een groot voordeel: je hoeft niet veel water te dragen.
De trekking
Op 19 oktober 2019 gaan we op pad. Oktober is overigens de beste periode om te trekken. We worden bij ons hotel in Pokhara opgehaald door Arjun, onze gids. Een hele leuke jonge gids van 24 jaar. We hebben gelijk een klik met hem.
We rijden met een kleine Suzuki Alto (taxi) over een zeer hobbelige weg naar ons startpunt. Dan begint onze 10 daagse tocht eerst richting Poonhill en vervolgens naar Annapurna BaseCamp (ABC). We lopen al snel langs prachtige gele rijstvelden die op het punt staan om geoogst te worden.
De route naar Poonhill is beter toegankelijk en daardoor ook drukker. Als we bij onze eerste slaapplek komen na zo’n 2,5 uur en 9 kilometer gelopen te hebben kunnen we heerlijk uitrusten. We overnachten in theehuizen / lodges.
Het zit in de cultuur van Nepal dat de gidsen de toeristen verwennen. Dit houdt in dat hij onze bestelling opneemt, het eten haalt en brengt. Arjun eet niet met ons mee. Hij eet als alle toeristen uitgegeten zijn samen met de andere gidsen en dragers in de keuken.
Geen slaapzak
Voordat we richting bed gaan legt Arjun aan de hand van een kaart uit hoe we gaan lopen. Hij weet precies de afstanden, hoe de ondergrond is en of we erg moeten dalen of stijgen. Dit is echt een heel groot voordeel van onze gids. Op elk moment wist hij hoever we nog moesten lopen en hoe de weg eruit zag. Hier konden we ons dan op voorbereiden.
Dan gaan we naar bed. Wij hebben geen slaapzak meegenomen. We krijgen echter geen dekens maar verwachten dat het wel meevalt. Hollandse jongens kunnen wel tegen een beetje koudheid? Helaas. Het was hartstikke koud! Onze gids voelt zich vreselijk na het horen van onze horror nacht. Hij belooft elke avond dekens te regelen. Hij heeft zich aan zijn woord gehouden en poeh wat hebben we deze dekens nodig gehad.
De volgende dagen lopen we veel. Zo’n 3 a 4 uur en rond de 10 kilometer per dag. Meer lopen is niet verstandig in verband met de hoogte. Ons lichaam, dat voornamelijk onder het zeeniveau leeft, is deze hoogte niet gewend en moet zich aanpassen. Uiteindelijk hebben we weinig gevoeld van de hoogteziekte. Wel hadden we ter preventie ziektepillen mee. Let wel dit kan het libido verlagen.
Het is niet allemaal zonneschijn
Het is bijna gegarandeerd dat je verkouden wordt. Iedereen snottert. Ik werd verkouden op de één na laatste dag voor de top. De twee laatste dagen moesten we elke dag zo’n 1000 meter stijgen. Om dit te overwinnen was er veel doorzettingskracht van mijzelf nodig. Een uitdaging. Zonder uitdaging was deze trekking lang niet zo intens geweest.
De laatste dagen gaan we vroeger op pad. Dan komt de zon nog niet boven de bergen uit waardoor de sneeuw niet kan smelten. Anders is er gevaar voor lawines. Het gevaar is er zeker. Twee dagen voordat we aankomen is er iemand overleden die van het pad is gegaan en onder de sneeuw is bedolven. Blijf op het pad!
De sfeer
Iedereen heeft één doel en dat is naar ABC lopen. Naarmate we hoger en hoger komen wordt het kouder en kouder. Af en toe hebben we een warme douche genomen tegen een kleine betaling. In de slaapkamers zijn geen verwarmingen aanwezig.
Wel is er een gemeenschappelijke ruimte aanwezig in de theehuizen waar iedereen bij elkaar komt. Dit schept een hele leuke sfeer waar we vaak gekaart hebben met andere trekkers en gidsen. Helaas niet onder het genot van een biertje want dat wordt sterk afgeraden.
Wat een geweldig gevoel krijgen we als we op het hoogste punt zijn. We hebben het gered! Wat een geweldige ervaring. We denken maar niet dat de Annapurna berg 8091 meter is en dat wij eigenlijk pas halverwege zijn.
’s Nachts zetten we de wekker om 4 uur. We lopen naar buiten en kijken omhoog naar de sterren! We zitten hoog en de lucht is super helder. Een fantastische sterrenhemel krijgen we er voor terug!
Naar beneden
We lopen iets anders terug dan we heen zijn gekomen. Heen kwamen we via Poonhill. Hierdoor lopen we over verschillende suspensionbruggen. Een uitvinding, want we hoeven niet helemaal naar het dal te lopen om vervolgens weer naar boven te lopen. Een brug scheelt een hoop.
Naar boven lopen is veel leuker! Het is erg belastend voor de knieën om naar beneden te lopen. We hebben al snel heimwee naar het naar boven lopen. Op de een na laatste dag gaan we nog naar een hot spring om de spieren even te laten ontspannen. Heerlijk met een biertje.
Terug in Pokhara
En dan zit het er alweer op. Het is gek om niet meer te lopen. Het is interessant om te ervaren dat je lichaam zich erg snel aanpast. We hebben een goede band met onze gids opgebouwd en gaan nog met hem paragliden. Een geweldige ervaring waar je in een soort zak zit en van de omgeving kan genieten. Spannend maar niet eng.
Terug in Pokhara komt Ramesh even langs op zijn motor om te vragen hoe het is gegaan. Een geweldige service. We geven onze complimenten over het prachtige gebied en onze gids Arjun. Niet veel later mag ik zelfs een rondje op zijn motor rijden.
Ten slotte kan je Pokhara eigenlijk niet verlaten zonder een mooi schilderijtje van een bergketen te hebben gekocht.
By: Reinoud
4 comments
Heel gaaf lijkt me dit! Heb je nog tips want ik ben me een beetje aan het oriënteren hiervoor! Wat is de beste periode denk je om te gaan?!
Beste Peet, het was zeker gaaf! Niet twijfelen, gewoon gaan! De beste periode is oktober. Dan is het weer het meest gunstig voor het lopen en de uitzichten. Of je zou in de lente kunnen gaan. Gr. Reinoud
Wat een spannende en avontuurlijke tocht daar in die hoge bergen, vereist waarschijnlijk een goede voorbereiding om ook conditioneel goed fit te zijn,zeker zonder dekens in koude nachten.mooi reisverhaal.
Wat een avontuur zeg. En wat een prachtige foto’s.